olivierjaniak on August 2, 2023: "ten sympatyczny, młody człowiek podszedł kiedyś do mnie na jakimś wydarzeniu w górach w Szk" 5.3k members in the PolishLanguagePodcast community. Podcasty w języku polskim do pobrania lub posłuchania. To pomaga błyskawicznie przekierować myśli. Głęboki oddech czy liczenie od 1 do 10 są zbyt proste, robimy to automatycznie. Drogi rodzicu, daj sobie szansę na to, aby opadły w tobie silne Wykorzystanie seksualne to straszne doświadczenie. Dla wielu chłopaków przyznanie się do takiego doświadczenia jest bardzo trudne, ale zarazem bardzo ważne jest, żebyś opowiedział o tym komuś, komu ufasz. Ważne, byś spotkał się z terapeutą, który pomoże Ci poradzić sobie ze skutkami wykorzystania. Doświadczenie to jest trudne . Wielu rodziców skarży się, że życie pod jednym dachem z nastolatkiem przypomina bytowanie z bombą – trudno powiedzieć, kiedy wybuchnie i jak do niej podejść, by tego wybuchu nie sprowokować. Jak budować relacje z dzieckiem, by nie stracić z nim kontaktu? Dlaczego interakcja jest taka ważna i czy może ułatwić życie z nastolatkiem?Nie, nie wiem, nic… – w pewnym momencie okazuje się, że ilość zdań, jakimi posługuje się dziecko w rozmowie z tobą drastycznie się kurczy. Kontakt z nim staje się coraz trudniejszy. Zaczyna stawać się nastolatkiem, który postrzega siebie, już jako dorosłego człowieka. Dziecko się buntuje, a ty odpłacasz mu tym samym. Pojawia się twój bunt przeciw jego buntowi – agresja, trzaskanie drzwiami, kłótniom nie widać końca… Po nich następuje jeszcze straszniejsze milczenie. Co zrobić w tej sytuacji? Jak zadbać o komunikację, by jej brak nie doprowadził was wszystkich na skraj wyczerpania nerwowego? Przede wszystkim na samym początku postaraj się wyrobić w sobie nawyki związane z zachowaniem cierpliwości (Jak być cierpliwym rodzicem?). Agresja rodzi agresję, nie ma sensu dolewać oliwy do ognia. Następnie – nawet, jeśli twoje dzieci do bycia nastolatkiem ma jeszcze daleką drogę – zacznij pracować nad zacieśnianiem więzi rodzinnych. 1) Wspólny posiłek obowiązkowyWiele rodzin bagatelizuje znaczenie wspólnego posiłku (przynajmniej raz dziennie). Każdy z członków rodziny łapie więc talerz, kanapkę i biegnie do swoich „spraw” – TV, gazeta, gra komputerowa. Wbrew pozorom jest to jednak bardzo wartościowe, jeśli rodzina wyrobi sobie nawyk wspólnego jedzenia, tworząc tym samym przestrzeń do rozmowy, dzielenia się swoimi przemyśleniami czy nawet żartów. To wszystko buduje atmosferę jedności, daje poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że jest czas na wspólne bycie razem, że to bycie razem jest ważne dla rodziców (mimo wiele obowiązków znajdują na nie czas). Jeśli rytuał wspólnego posiłku wprowadzicie, gdy dziecko będzie jeszcze małe – w okresie, gdy wejdzie ono w okres buntu nastolatka jest szansa, że stół będzie takim miejscem spotkania z nim i okazją do spokojnej rozmowy. (Czasem spotkacie się oczywiście z milczeniem, ale docenicie już sam fakt, że dziecko usiadło z wami).KURSY ONLINE:Zrelaksowana Mama Jasna, zwarta, praktyczna, mądra i nowoczesna pomoc w wychowaniu dzieci Sprawdź!2) Mój dzień Gdy już spotkacie się przy wspólnym stole (np. kolacja) i jakoś trudno będzie zacząć rozmowę – bawcie się w grę „Mój dzień”. Niech każdy z domowników opowie najlepsze i najgorsze wydarzenie, które go spotkało w danym dniu, a następnie reszta rodziny spróbuje je ocenić w skali 1-10. Na koniec losowanie – jeden z członków rodziny opowiada dowcip;) To prosta zabawa, ale pozwala przełamać np. napiętą sytuację w domu i być pretekstem do podjęcia dialogu. 3) Czas na dyskusję Często dzieci dochodzą do wniosku, że rodziców nie obchodzi ich zdanie więc nie ma sensu z nimi w ogóle rozmawiać. W efekcie rodzice nie wiedzą, co myślą ich dzieci, nie mają możliwości pomóc im zrozumieć wielu kwestii czy pokazać możliwości rozwiązania problemów. Postarajcie się wprowadzić w rodzinie nawyk dyskusji – np. raz w tygodniu, zbierajcie się i niech każdy z was wpisze na kartce temat, który chciałby, aby został zasadę, że w trakcie rozmowy szanujemy zdanie innych, nie krzyczymy i staramy się zachować spokój. Nastawcie się, że mogą pojawić się tematy typu wysokość kieszonkowego, wyjazd pod namiot z chłopakiem, wakacje z kolegami w górach” itp. Niech dziecko wie, że w trakcie takiego spotkania nie zostanie zbesztane. Starajcie się słuchać i spokojnie argumentować. Pozwólcie dziecku wyrzucić z siebie swój gniew i żal, że coś jest nie po jego myśli. Takie spotkania dają szanse pokojowego rozwiązywania konfliktów i wyjaśniania niedomówień, poznania wzajemnych opinii i modyfikacji Interesuję się tobą – jesteś dla mnie ważnyDzieci miewają różne zainteresowania, niekoniecznie zgodne z tym, czego oczekiwaliby ich rodzice. Pozwól dziecku na rozwijanie jego pasji nawet, jeśli wolałbyś go widzieć w zupełnie innym zawodzie. Dawaj mu odczuć, że je akceptujesz i zawsze może do ciebie przyjść po nastolatek ciągle rysuje komiksy? Porozmawiaj z nim, zapytaj – może chciałby pójść na zajęcia dodatkowe czy wybrać się z tobą na wystawę grafiki. Spróbuj znaleźć z nim wspólny język. Kocha psy – zaproponuj wyjazd na wystawę lub umów np. na rozmowę ze znajomym weterynarzem lub kimś, kto ma własną hodowlę. Niech dziecko wie, że nie są ci obojętne jego zainteresowania. Może nastolatek z twojego punktu widzenia spędza czas na czymś nie po twojej myśli – nie pozwól jednak, by to była przestrzeń, gdzie jesteś niemile Zdrowa rywalizacja jednoczy„Jesteś najmądrzejszy, Ty ciągle musisz mieć rację, zawsze musi wyjść na Twoje!!!”… Pokaż dziecku, że tak nie musi wcale być… Organizujcie rodzinne zawody – np. turnieje gier planszowych (ich oferta jest dziś wyjątkowo ciekawa, a gra potrafi dać sporo frajdy) czy rodzinne zawody sportowe. Nawet zagniewany na rodziców nastolatek nie przepuści okazji, by np. „zamknąć ich w lochu” czy pokazać, że może ograć tatę w tenisa. Jeśli z początku młody człowiek podejdzie do tego z niechęcią… to zobaczycie, jak szybko się wciągnie w zabawę obmyślając strategię, jak tu wygrać. Złość zacznie opadać, powstanie okazja do rozmowy. ZOBACZ TEŻ:Czy jesteś złym rodzicem? Sprawdź, czy robisz te rzeczy Barbara KrawczykRozmowa czyni cudaCzy życie z kimś, kto cię unika i traktuje jak wroga może być łatwe? Nie. Zarówno dla rodzica, jak i dla dziecka jest to coś wywołującego silny stres. Warto zrobić wszystko co możliwe, by do tego nie dopuścić (wyrabianie pozytywnych nawyków rodzinnych, gdy dziecko jest jeszcze małe, profilaktyka).Młody człowiek dopiero poznaje świat, uczy się siebie i życia. Wpisane są w to pomyłki, błędy, nielogiczne zachowania… Zadaniem rodzica jest w tej sytuacji trwać przy nim i wysłać jasne komunikaty – jesteś dla mnie ważny, mam czas dla ciebie, chcę z tobą rozmawiać, zawsze możesz do mnie przyjść ze swoimi problemami, wysłucham i pomogę. Dziecko mając tego świadomość łatwiej i bezpieczniej przejdzie przez trudny okres bycia nastolatkiem, rodzice zaś będą mieli dzięki temu mniej zmartwień i stresów. Dbanie o dobre relacje z dzieckiem, o więź, przestrzeń do rozmowy zawsze procentuje i przynosi dobre owoce. Wchodząc z nastolatkiem w interakcję stajesz się częścią jego świata, poznajesz ten świat i masz szansę go zrozumieć. To pozwala uniknąć wielu konfliktów na linii dziecko-rodzic, utwierdza dziecko w przekonaniu, że jest kochane i akceptowane – tym samym bardzo scala rodzinę. Autor: Joanna Wilgucka Dziennikarka, redaktorka, autorka e-booka 50 pomysłów na proste życie z dziećmi. Miłośniczka czekolady z orzechami i oregano. W wolnych chwilach czyta książki i zastanawia się jak wydłużyć dobę. fot. Fotolia Przejście z gimnazjum do liceum to bardzo trudny okres w życiu każdego nastolatka. Licealista przestaje być traktowany jak dziecko. Nauczyciele oczekują większej samodzielności, rosną również wymagania edukacyjne. To czas, kiedy trzeba podjąć decyzję o swojej przyszłości zawodowej. Do tego nowa klasa, nowi koledzy i strach przed byciem niezaakceptowanym. Dziecko znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji. Stres może dodatkowo pogłębić poczucie osamotnienia. Co zrobić, gdy nastolatek nie ma przyjaciół? Nie każdy szybko nawiązuje kontakty Problem z szybkim nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami może bardzo utrudnić nastolatkowi odnalezienie się w nowej szkole. Może zacząć uciekać, np. w świat gier komputerowych. Komputer nie powinien jednak zastępować dziecku relacji z drugim człowiekiem. Bardzo ważne jest, aby rodzice znaleźli czas na codzienna rozmowę z nastolatkiem, poświęcili mu mu więcej uwagi i zachęcali do kontaktów z rówieśnikami. Czasem trzeba pójść do psychologa Choć nie każdy potrzebuje licznych przyjaciół, warto jednak, aby nastolatek miał w klasie kogoś bliskiego, z kim poczułby się bezpieczniej. Kluczowe w tej sytuacji jest zapobiegnięcie dalszej alienacji nastolatka. Jeśli nie będzie poprawy, najlepiej skorzystać z konsultacji szkolnego psychologa, który pomoże zdecydować, co dalej. Dla osób z problemami w nawiązywaniu relacji są np. organizowane specjalne napisany na podstawie artykułu Alicji Daszkiewicz opublikowanego w czasopiśmie "Przyjaciółka". Chcesz wiedzieć więcej? Przeczytaj: Problemy nastolatków: jak poradzić sobie z niską samooceną?Problemy nastolatków: uzależnienie od narkotykówProblemy nastolatków: czy jesteś gotowa na współżycie? Najlepsza odpowiedź Zapytaj się jej dlaczego to robi. I powiedz, że nie ma swojego życia to zajmuje się Twoim. Inteligenta osoba zajmuje się sobą i nie wtrąca się do innych. Ludzie czasem bywają strasznie z nią i powiedz jej to. Miej ją gdzieś i powiedz wszystkim, że roznosi plotki na Twój temat. Albo powiedz jej na głos przy wszystkich, żeby nie kłamała. Odpowiedzi Powiedzieć tej osobie żeby przestała to robić XD Powiedz kto to i zrobimy mu jaja na żywo w radiu :-) Powiedz jej :''nie jara mnie to co do mnie mówisz i tak w tym twoim długim języku to się lepiej za naukę bo słyszałm że już pałki w dzienniku stoją i na chłopaków się nie oglądaj bo taka piękna nie jesteś''Albo po prostu olej twarda. Aśśś.♥ odpowiedział(a) o 20:27 ignoruj ją. i nie rób tego samego co ona robi Tb. to by było bez sensu .. ; ) w końcu stwierdzi, że to co robi jest bez sensu i przestanie . A jak inni sie będą cb o coś pytać to odpowiedz im z uśmiechem na ustach. 'nie' . : ) blocked odpowiedział(a) o 20:28 No to jest problem ;/ Też kiedyś byłam w takiej sytuacji i się już poddawałam ale po tem zrozumiałam że jak Kuba Bogu tak Buk Kubie i odegrałam się wystarczyło tylko postraszyć dziewczynkę i zastosować jej plany przeciwka niej ! Rozgadaj też coś o niej a najlepiej nagraj ją jak rozmawiasz z nią na temat tego co robi i jak okłamuje ludzi jestem pewna że palnie coś w stylu " No i co że ich okłamuję teraz wierzą tylko mnie " pokaż to nagranie klo i po kłopocie tylko się nie poddawaj ;) życzę powodzenia ! A i tak przy okazji proszę odpowiedz na moje pytanie na moim profilu dotyczące mojej mamy i jej siostry za każdą sensowną odpowiedź będzie jakieś wynagrodzenie z góry dziękuję ! adamk99 odpowiedział(a) o 20:37 Muw karzdemu że to to dorosłem Kitsune. odpowiedział(a) o 21:47 Może z nią pogadaj. Zapytaj się jej dlaczego to robi. blocked odpowiedział(a) o 23:14 Pogadać sobie z nią szczerze... Wygarnąć jej dokładnie co o niej myślisz i o jej olać to. x3dfb odpowiedział(a) o 14:29 Nie przejmuj się :*.Ja też tak miałam i to całkowicie olałam! :) Uważasz, że ktoś się myli? lub Żeby kogoś poznać, trzeba z nim rozmawiać, bo znać osobę to dużo więcej, niż tylko wiedzieć, jak wygląda. Niestety, często nawet w rodzinach nie mamy czasu na poznawanie człowieka, z którym mieszkamy. "Poznawanie" jest odpowiednim słowem, bo to jest proces, który nigdy nie może być skończony, gdyż wnętrze człowieka też nie jest skończone, zmienia się i rozwija z biegiem lat. Rodzicom powinno szczególnie zależeć na poznaniu własnych dzieci. Doświadczenie pokazuje, że nie jest łatwo zachęcić, zwłaszcza nastolatków, do tego, aby opowiadali o sobie. Często to rodzice nieświadomie zamykają swoje dzieci i siebie na dialog, a właśnie dialog jest najlepszą drogą do poznania drugiego człowieka. Pierwszą zasadą komunikacji z nastolatkiem jest cierpliwe słuchanie. Nic nie mówiąc, nie ponaglając, nie zajmując się w tym czasie niczym innym. To trudne, gdy różne rady i komentarze same cisną się nam na usta. Młodzi ludzie często nie chcą nic usłyszeć, chcą się tylko wypowiedzieć. Jeśli zobaczą, że są słuchani, to chętnie będą mówić. Pomocą do otwarcia dziecka na dialog jest podzielanie jego zainteresowań. Czasem trzeba posłuchać muzyki, której słucha dziecko, pooglądać z nim filmy, które ogląda, przeczytać te same książki… Wsłuchaj się potrzeby w dziecka, pozwól mu mieć własne zainteresowania i na tyle, na ile możesz, towarzysz mu w nich. Jeśli nie możesz towarzyszyć, to ich nie bagatelizuj i nie ośmieszaj. Nie wyśmiewaj gustu nastolatka, jego sympatii, sposobu załatwienia jakiejś sprawy itd. Można też pomóc własnemu dziecku "otworzyć się", samemu opowiadając o tym, co robimy, co nas cieszy w naszej pracy i życiu. To nie musi zadziałać od razu, ale opowiadając o swoim życiu, zachęcimy dziecko, aby się odwzajemniło. I jeśli już zacznie coś mówić, to… słuchajmy. W otwieraniu się na dialog sprzyja przestrzeganie reguł: nie "przesłuchuj", zadając za dużo pytań zawsze cierpliwie słuchaj odpowiedzi nie zwracaj się jak do malucha, ale traktuj jak partnera poproś czasem dziecko o pomoc czy radę unikaj "kazań", zwrotów typu: "Kiedy byłam w twoim wieku…" mów krótko i konkretnie nie porównuj: "Inni mają lepsze stopnie, a ty co?" lub: "Nic nie umiesz jak twoja matka" nie krytykuj, a przedstawiaj swoje oczekiwania nie bagatelizuj: "Nic się nie stało…" zabraniając czegoś, pamiętaj o argumentach, i nigdy nie mów: "Nie, bo nie, i już", "Zabraniam ci i koniec", "Dopóki mieszkasz w moim domu, masz robić, co ci każę"… nie manipuluj dzieckiem, mówiąc: "To ja się tak dla ciebie poświęcam, a ty co?" nie wydawaj rozkazów: "Masz tak zrobić, bo ja tak mówię…", ale poproś lub zaproponuj wybór nie zrzędź częściej chwal nastolatka, nawet za drobiazgi nie podnoś głosu, tylko pozwól synowi czy córce przedstawić swój punkt widzenia jeśli dziecko pyta o coś, zawsze wyjaśniaj mu swój punkt widzenia nie wydawaj wyroków: "Nigdy się tego nie nauczysz", "Stale się za ciebie wstydzę". Dialog to zdecydowanie więcej niż przedstawienie swoich poglądów. Jest on drogą do zrozumienia drugiego człowieka, zbliżenia się do niego i współdziałania z nim. Dialog jest drogą rodzica do dziecka. Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.

co zrobić z kłamiącym nastolatkiem